Bundesliga Heubach

Op weg naar Heubach vroeg ik me af wat ik er eigenlijk ging doen. Wat was oorspronkelijk nou het idee om deze wedstrijd toch nog zo nodig te moeten rijden? Met een deadline voor mijn eindverslag van mijn bacheloropdracht op maandag en een deadline voor een reflectieverslag over mijn bacheloropdracht op dinsdag had ik al aan kunnen zien komen dat ik eigenlijk dat weekend gewoon geen tijd zou hebben om te fietsen. Toch dacht ik dat het me wel goed zou doen om even te ontspannen en zo de wedstrijd te rijden. Ik was alleen even vergeten dat het rijden van een wedstrijd, weliswaar iets anders is als heel hard studeren maar ontspannen kun je het ook niet noemen.

De parcoursverkenning verliep al gestrest. We waren pas die zaterdagochtend vertrokken en toen we aankwamen hadden we nog maar een half uurtje om het parcours te verkennen. Daarna zou niet meer lukken vanwege de downhill die op hetzelfde parcours was.

Die zondag wilde ik eigenlijk maar één ding en dat was slapen. Ik had geen zin om te gaan fietsen, De regen die vlak voor mijn start viel zorgde ervoor dat ik eigenlijk vooral verlangde om met een een warme kop chocomelk en een dekentje op de bank te liggen. Onder het motto 'je bent er nu toch'. Ben ik maar gestart. Mijn wedstrijd ging nog wel redelijk, tenminste voor wat je voor zo dag kunt verwachten. Ik klom nog wel redelijk goed maar kon mijn hoofd er niet bij houden in de afdalingen, met als gevolg dat ik daalde met de skills van een krant en de snelheid van een slak. Uiteindelijk als 19e gefinisht.