World Cup Albstadt
Na een korte periode met weinig wedstrijden was het dit weekend weer tijd voor een serieuze actie, en wel de World Cup in Albstadt. Al voor de 5e keer dat ik naar Albstadt ga (4 keer voor een World Cup). En altijd verblijven we in hetzelfde huisje, waar nog altijd weinig in veranderd is. Het poppenhuis staat nog steeds op dezelfde plek, de kalender uit 2002 hangt nog steeds op het toilet en het mandje met nepfruit staat nog netjes in de vensterbank. Hoewel het huisje met alle verschillende behangetjes, tegeltjes en iet wat outbollige inrichting geen schoonheidsprijs verdient is het wel praktisch, dichtbij en lekker ruim. Wat dus reden genoeg is om steeds terug te gaan.
Donderdagmiddag kwamen we aan in het Zuid Duitse dorpje en ik was meteen het parcours opgegaan voor een eerste verkenning. En al snel werd me duidelijk dat het aardig geregend had... Het parcours lag er glad en glibberig bij en het kostte me zeker 1,5 ronde voordat ik er een beetje redelijk gevoel op kreeg en ik er echt lol in begon te krijgen. Ook vrijdag lag het parcours er nog behoorlijk nat bij. Maar doordat het na donderdag droog was gebleven was het parcours zaterdagochtend redelijk opgedroogd en hoefde je in ieder geval niet meer de stukken modder van je fiets, kleding en benen te bikken.
Om zaterdagmiddag 1 uur was het tijd voor de start. Het was inmiddels goed warm geworden en ik had er zin in. Ik was in de eerste meters eigenlijk niet zo heel erg goed weg, maar in de startklim kon ik al aardig opschuiven en de hele eerste ronde reed ik echt lekker en haalde steeds meer meisjes in. Daarna begon ik het toch wel wat zwaarder te krijgen en werd ik hier en daar weer wat voorbij gereden. Hoewel de meeste afdalingen er wel droger bij kwamen te liggen werden ze niet allemaal droger en makkelijker. De afdaling die al de naam heeft 'devils corner' bleef er lastig bij liggen en dat was volgens mij goed te zien aan onze categorie. Ik heb er geen een keer fatsoenlijk af kunnen rijden. De eerste ronde lag er nog iemand en het mannetje met het vlaggetje stond zo onduidelijk dat je haar eerder zag liggen dan dat ik het waarschuwingsvlaggetje had zien wapperen. Dat werd dus eromheen lopen. De tweede ronde stapte er iemand voor mij af en kon ik ook niks anders doen dan haar (slechte) voorbeeld volgen. De derde ronde viel ik over een Canadese heen en de vierde ronde viel ik dan zelf en kon de Canadese weer over mij heen vallen. Zo stonden we dan toch weer een beetje quitte. Ik was een van de eerste die een ronde eerder moesten stoppen vanwege de 80% regel en stiekem was ik wel blij dat het bij 4 rondes gebleven was. Ik weet anders niet hoe ik die 5e keer de Devils corner naar beneden was gekomen... Al met al had ik toch wel een prima gevoel over mijn race. Hoewel ik het jammer vond dat ik mijn afdaalskills eigenlijk alleen bij het inrijden heb kunnen tonen. Heb ik wel lekker kunnen rijden. Ik ben gestart met stuurbord nummer 33 en ben ook 33e geworden. Ik denk dus dat, dat mijn nummer voor het weekend was. Doel voor volgende week in La Bresse is dan om ietsje beter te doen dan mijn startnummer.
