Teamweekend Oldenzaal
De deadline was gehaald, project ingeleverd en de tentamens zaten erop. Een goed begin van het weekend... Totdat ik plots met vier andere vriendinnen in een Duitse cel uit de tweede wereldoorlog belandde. We bleken niet in staat om de Enigma code op tijd te kraken en dus was de missie van de Escape room helaas mislukt. [voor iedereen die een Escape room nog niet kent. Dat is een ruimte waarin je, je laat opsluiten en dan moet je door puzzeltjes en zoektochten eruit zien te komen.]
Dat was toch wel lastig want ik moest na de Escape room heel snel door voor een teamweekend met het Craft Ten Tusscher Offroad team. Dat werd dus maar de Duitse Soldaten lief aan kijken en gelukkig wilde zo ons toch nog vrij laten... Al was het waarschijnlijk omdat de volgende groep al klaar stond om zich op te laten sluiten en ze zo meer geld kunnen verdienen...
Nog net op tijd was ik voor de fotoshoot op vrijdagmiddag. Helaas had ik in de haast niet alles in mijn tas gestopt, dus ik moest nog eventjes snel op en neer om mijn fietsbroeken nog op te halen... Gelukkig dat de sponsor zo dichtbij is. Hoewel het niet echt mijn hobby is om de hele tijd naar een camera te moeten lachen werd het wel een leuke middag en was lachen zo niet echt moeilijk.
Later op de avond schrok ik toch wel eventjes toen de man van Polaroid een brillenglas zo voor mijn neus tussen zijn vinger plat duwde. Ik dacht nu moet ik opletten dat hier niet allemaal glas splinterjes liggen. Maar blijkbaar kunnen die glazen er tegen om plat geduwd te worden. Ideaal voor iemand als ik waarbij de kans dat je op een bril gaat zitten toch behoorlijk realistisch is.
Op zaterdag was het eerst tijd voor een techniek training. We hebben ons dol gedraaid met korte bochtjes in het losse zand en zijn daarna nog wat lastige stukjes op gaan zoeken. Na een kort bezoekje aan de sauna en jacuzzi in het hotel hebben we het parcours in Oldenzaal nog eventjes gereden, zodat we de volgende dag wisten wat ons te verwachten stond.
De zondag was dus de wedstrijd dag. Mijn start was om 12 uur en ik was erg blij met de hagelbui die net iets voor 12 uur naar beneden kwam. Ik had het niet normaal koud bij de start, maar 1 minuut voor de start kun je moeilijk nog met jackie en overbroek op de eerste rij staan. Dus stond ik daar met kippenvel van hier tot Tokyo en was ik zo hard aan het rillen dat me moeder het nog zonder bril kon zien.
De starter had ook door dat we snel moesten beginnen en bedacht daarom gelijk na het 30 seconden sein ook het startsein te geven. Iets wat redelijk ongebruikelijk is, maar mijn reactievermogen was sterk genoeg om snel te reageren. Tja, ik wilde namelijk ook zo snel mogelijk maar beginnen om het weer warm te krijgen. Alleen ik was zo koud dat ik daarna redelijk geparkeerd stond. Niet zo handig om bij de start niet echt vooruit te komen, want dan mis je net de aansluiting met de voorste groep. Het voordeel is dat je daarna dan weer veel meisjes in kunt halen en inhalen is altijd leuker dan zelf ingehaald worden. Na een ronden was ik al weer redelijk opgeschoven en lag ik inmiddels 5e. Samen met een juniormeisje konden we nog naar nummer 4 opschuiven.
Bij het ingaan van de laatste ronde reed ik samen met Sanne Tent. De nieuwelingen jongens, die 2 minuten na ons waren gestart, kwamen ons inmiddels inhalen en voor hen was het de laatste ronden. Het ruimtelijk inzicht bij een van die jonge knaapjes was nog niet goed genoeg om te bedenken dat je niet tussen Sanne en een boom in kon op het smalle stukje naar de finish. Het gevolg was dat Sanne in de hekken belande (ik hoop zonder nare gevolgen) en die jongen ook kansloos was voor zijn eigen sprint. Ik kreeg hierdoor wel een gaatje en kon 4e worden.
De dag werd afgesloten met een mooie overwinning van mijn ploegmaten Niels (Elite) en Thymen (junioren) en daarna een smakelijke BBQ!
Het was een mooi weekend!
