Met de punt omhoog

De voorbereidingen werden gisteren al getroffen door mijn tas te pakken, fiets in orde te maken en een appeltaart te bakken. Het was weer de eerste wedstrijd waar we als het Craft Ten Tusscher team naar toe gingen en die kunnen we beter maar lekker beginnen. Vooral de rest werd alles helemaal verzorgd, zelfs mijn bidonnetjes hoefde ik niet te vullen.

Mijn start was best prima. Ik reed mee met de eerste groep en had nog best wel een goed gevoel. Iedereen die ooit in Berlicum heeft gereden weet dat het parcours bestaat uit bochten, hobbels, kuilen en rechte snelle stukken. Allemaal dus errug spannend. Maar toen ik door een van de kuilen heen reed en mijn zadel opeens met de punt omhoog kwam te staan werden alle hobbels, kuilen en bochten toch wel spannender. Je moest nu opeens op van alles gaan letten. Allereerst moest je, je stuur goed vasthouden, anders zpu ik sowieso van mijn zadel afglijden en op mijn achterband belanden. Dus moest ik of mijn benen goed bij elkaar houden of op het puntje gaan zitten. Beide geen goed plan. Bij het staan moet je iets verder naar achter hangen, want anders zit het zadel in de weg. Al met al kan ik zeggen dat als je zo twee rondjes rijdt, je in ieder geval pijn in je rug hebt. Het rijdt verre van lekker. Na twee rondjes toch maar gestopt om van zadelpen te wisselen. En hoewel dat wel weer lekkerder reed, was mijn moraal een beetje op. Echt goed herpakken lukte me niet meer. Maar ach ja, het seizoen is nog lang genoeg! Dus op naar de volgende wedstrijd!