Heat and Sun: the season has begun!

Inmiddels vertoef ik in de Italiaanse bergen met goede cappucino en de beste pizza. Mijn uitzicht op het moment verteld me dat de winter een sprookje is van vroeger, maar echt bestaat en zeker nog niet over is. De sneeuw op de daken is verser dan vers en vormt een groot contrast met een week geleden.

Een week geleden zat ik op de fiets in Cyprus en was me voor aan het bereiden op de eerste wedstrijd van het seizoen. Het zou een meerdaagse wedstrijd zijn, bestaande uit een tijdrit van 4,9 km, twee point-to-point races van ongeveer 50 km en als afsluiting een XCO wedstrijd. Voor mij was het ook vooral bedoelt als een goede trainingsstage.

Op maandagmiddag kwamen we aan in de stand max-relax, wat wil je als je al om 4 uur je bed uit moet om het vliegtuig te halen. Rustig onze fiets uitgepakt, niet dat ik het sneller had gekund, ook niet als ik dat wel had gewild en genoten van de eerste zon op het eiland.

Na twee rustige dagen was het donderdag tijd voor de eerste echte inspanning. Het parcours van de tijdrit bestond uit een behoorlijk lange klim, gevolgd door een leuke afdaling en het laatste stuk bestond vooral uit trappetjes, krappe bochten en smalle steegjes tussen de huizen van het dorpje. Al met al gaf het zeker een mooi idilisch gezicht maar die krabbe bochtjes waren niet heel gemakkelijk in te schatten hoe hard ze te nemen waren. Gelukkig stonden overal genoeg mannetjes om in ieder geval hard op hun fluitjes te blazen en je de goede kant op te wijzen. Voor mij prettig aangezien ik het toch vaak genoeg presteer om verkeerd te rijden. Ik vond de tijdrit erg leuk om te doen, maar kwam in vergelijking met mijn concurenten toch veel minder vermoeid over de finish. Misschien heb ik toch ergens het begrip tijdrit niet helemaal goed verstaan en had ik beter mijn best moeten doen...

Ik fiets niet zo heel vaak veel langer dan 2,5 uur. Maar rijd ook te langzaam om de eerste rit in lijn van 48 km binnen de 2,5 uur af te kunnen leggen. De eerste 2,5 uur gingen dan ook erg lekker. Had geen honger en ook goed zuinig aan gedaan met mijn bidonnetje. Na 2,5 uur begon ik aan de laatste klim van 4 km. Van de verkenning op dinsdag wist ik dat dit een rottig klimmetje zou worden. Hoewel ik dinsdag al het gevoel had dat ik omhoog kroop, ging het nu nog een stuk trager. Ik slingerde over de weg en had plots toch spijt dat ik maar 1 half bidonnetje had leeg gedronken. Voordeel was wel dat ik nog een half bidonnetje overhad voor de laatste 4 km maar plots was dat niet meer genoeg. Ook de meisjes die me in razend tempo weer terug in begonnen te halen hadden medelijden met me en begonnen bemoedigend toe te spreken dat ik de finish nog wel zou halen. Gelijk hadden ze wel, totaal vermoeid en uitgeput haalde ik inderdaad de finish. Laten we maar zeggen dat het een erg goede training was.

De rit van zaterdag viel me een stuk minder zwaar dan de dag ervoor. Helaas viel ik ook letterlijk in de tweede point-to-point race. Steentjes in een bocht en te hard remmen blijven toch iets verradelijks. Lichamelijk had ik niet veel meer dan een paar schammetjes, geestelijk had ik vooral een gekrenkt zelfvertrouwen. De klim liep dan nog lekker en met 8 meisjes in mijn wiel begonnen we aan de singletrack klim. Hier reed ze eigenlijk uit mijn wiel totdat er ook stukjes naar beneden begonnen te komen en ik angstig werd. De hele afdaling was volgens mij super mooi, maar ik had er weinig lol in en voor mij was het vandaag een kleine ramp. Ik was nog blijer toen ik beneden was dan dat ik was toen ik boven was. Gelukkig bevatte dit einde niet meer zo zware klim op het einde en ik kwam zo toch minder uitgeput over de finish dan de dag ervoor.

De laatste dag kon ik toch goed merken dat ik er al 3 vermoeiende dagen op had zitten. En met een koekblik zenuwen en geen zin vertrok ik naar het parcours. Bij de start kreeg ik al wel in de gaten dat ik niet de enige was, die redelijk vermoeid was. En eenmaal gestart begon ik toch wel weer lekkerder te fietsen. Ik had een goed gevoel in de klimmen. Jammer dat je dan ook naar beneden moet... Na 3 rondjes zat de eerste wedstrijd van het seizoen erop. En werd het tijd om de fiets in de pakken, naar huis te vliegen en mijn tas om te pakken om naar Italie te gaan. Hier ga ik mee helpen met het WK studenten op de schaats en daarnaast kan ik mooi in de bergen en de sneeuw trainen.