Wajoo Nieuwe fiets!
Zelden ben ik zo vaak op bezoek geweest bij Ten Tusscher. Het begon dat ik dinsdagochtend al de hele ochtend in de weg heb gelopen in de zaak van Ten Tusscher, omdat ik mijn nieuwe fiets kreeg en deze gelijk helemaal voor mij afgesteld werd. En daarna ben ik als een onwijs blij jubelientje mijn eerste rit gaan maken. De conclusie was simpel en snel: een wonderfiets! De dag erna moest ik natuurlijk eventjes komen vertellen hoe geweldig blij ik was met mijn nieuwe bike en als kers op de taart kreeg ik toen prachtige blauwe Shimano schoenen. En ook nog eens gelijk met plaatjes eronder (al was dat een faire ruil, de mechanieker kreeg een paar koeken en ik kreeg de plaatjes erop geschroefd). En dan was het donderdag tijd voor een heuse fotoshoot en rondleiding door de fabriek van Cannondale. Maar voor een fotoshoot moet je er natuurlijk goed uitzien en dat niet alleen, je fiets eigenlijk ook. Nou ben je altijd extra zuinig op een nieuwe fiets, rij je nog om alle plassen heen en na afloop gelijk alle spikkeltjes eraf poetsen. Het frame en alles zag er zo nog tip top uit alleen was ik mijn banden vergeten te poetsen. Omdat ik daar woensdagavond al achter kwam had ik ze nog geprobeerd te poetsen in de badkamer met een washandje (wat zei ik over het extra zuinig op je nieuwe fiets) en dit leek woensdagavond in een sfeervol verlichte woonkamer goed te zijn gelukt. Maar toen ik de volgende ochtend ging kijken hoe het pareltje erbij stond, kwam ik tot de conclusie dat de banden nog steeds alles behalve schoon waren… Met net gelakte nagels nog geprobeerd te poetsen wat er te poetsen viel. Maar het resultaat was vooral dat mijn nagels over nieuw moesten en ik te laat aankwam bij de fotoshoot. Zeer professioneel lijkt me zo. Uiteindelijk was het probleem opgelost door een fiets te pakken van een van mijn teammaten. Na de fotoshoot kon ik alleen nog maar glimlachen. Een andere houding kende mijn kaakspieren niet meer. En met een ferme glimlach kwam ik dus aan bij de fabriek van Cannondale waar we een rondleiding kregen. Het was erg indrukwekkend om te zien hoeveel dozen er overal opgeslagen stonden. Maar nog indrukwekkender in welk tempo alle fietsen in elkaar gezet werden. En vandaag in de trein heb ik al mijn opgedane kennis al mogen vertellen tegen een paar jongens die vonden dat ik zo’n ontzettend mooie fiets bij me had. Ja ja zelfs in de trein heb je blijkbaar bekijks met een Cannondale. Dus die jongens weten nu ook dat de fiets van ballistec carbon is (sterk genoeg om ook kogelvrije vesten van te maken) en de Lefty van binnen uit vierkanten buizen met naaldlagertjes bestaat. Ze hebben even geboeid van Hengelo tot Lochem naar mij geluisterd als ik gisteren naar de man van Cannondale.
