Start van het seizoen: Chelva (Spanje)
Hoewel ik echt wel hou van een beetje kou, sneeuw en vorst was ik de winter langzamerhand wel een beetje beu en had ik zin in de zon. Zeker na alle verhalen die je toch om je heen hoort over trainingskampen in Spanje (hoewel het daar schijnbaar toch ook niet altijd even goed weer is). Een korte kijk op de UCI kalender vertelde dat er nog een wedstrijd was in het Spaanse Chelva, in de binnenlanden vlakbij Valencia. En als je dan de mogelijkheid krijgt om daar naartoe te gaan… Geef dan maar eens een goede reden waarom niet. Dus zo werden Jeff (Luyten) en ik donderdagmorgen in Charleroi afgezet. Winterjassen nog aan, sjaal nog op en zonnebril nog diep weggestopt in mijn tas. Om vervolgens twee uur later te landen in een mooie zonnige plek. Echt ik kan me daar echt over verbazen dat je in twee uur tijd in zo'n compleet andere omgeving kan zijn en eigenlijk is dat het ultime gevoel van vrijheid... Natuurlijk is het eerste wat je doet als je aangekomen bent een heuse koffieride. Het leek ineerste instantie meer uit te draaien op een “we are lost in Valencia-ride”. De hele Chinese beurt was uiteindelijk wel verkent evenals een paar ‘autovia’s’ maar waar het centrum nou precies is… Gelukkig vonden we in een mooi park een paar aardige mountainbikers die wel met ons mee naar het centrum wilde fietsen. Zo hebben we toch nog onze koffie kunnen scoren. Maar natuurlijk waren we daar voor de wedstrijd. Zo werd zaterdagochtend voor het eerst het parcours verkent. Wat nog behoorlijk uitdagend bleek te zijn. Heel veel rotsen. Zowel op als af en lekker veel stof. Toch wel een hele omschakeling van de modder en wortels die ik gewend was. Maar alles was heel natuurlijk en echt leuk om te rijden. Je kreeg gelijk al zin in de wedstrijd van zondag. Zondag duurde het eventjes voordat het zonnetje door kwam. Meestal is het voor mij normaal om het de eerste wedstrijd van het seizoen echt koud te hebben, zeker voor de start. Maar hier kon je wel gelijk al je korte broek en mouwen aan doen. Een heerlijke ervaring! Wel was het nog eventjes lastig om uit te vinden waar de startbox was (en ja ik stond natuurlijk in de verkeerde, maar ik had tenminste wel een startbox gevonden). Nadat blijkbaar mijn naam al 3 keer omgeroepen was en ik niks gehoord heb vond ik toch nog wel de weg naar de start, misschien een beetje later dan anders. Mijn start was niet super goed maar in de eerste ronde kon ik wel goed naar voren opschuiven. De eerste ronde liep echt wel lekker. Daarna herontdek je de eerste wedstrijd altijd weer de feiten die je meestal aan het eind van het seizoen prima weet. Zo kwam ik in de tweede ronde vooral tot de conclusie dat een wedstrijd rijden echt wel zwaar is. Het wel anders is om af te dalen met een hoge hartslag. Dat de zon heet is en je echt dorst krijgt wanneer het dor, droog en warm is. Normaal gesproken ben ik echt geen grote drinker ('s avonds ook niet), maar ik was nu iedere keer echt dankbaar als ik weer een nieuw bidonnetje van Sam kon krijgen... De laatste twee rondes was het beste er dan ook wel vanaf maar de gaten waren bij ons inmiddels zo groot geworden dat ik op mijn eigen tempo door kon blijven rijden en zo 4e bij de elites kon worden en 2e beloften. Voor een eerste wedstrijd heb ik er best wel een prima gevoel aan over gehouden. Er zijn zeker nog wel dingen die nu niet helemaal lekker liepen maar het was leuk om weer een wedstrijd te rijden, helemaal op zo'n mooi parcours op zo'n mooie plek!
