Een terugblik van het MTB seizoen

De laatste wedstrijd is geweest, tijd om even terug te kijken naar afgelopen seizoen. Een seizoen waarin er veel contrasten waren, veel mooie momenten en helaas ook hele tragische.

EEN ANDER TEAM

Het begon allemaal in een helikopter boven Brabant waar we als team landde voor onze ploegenpresentatie. Enkele weken eerder waren we al naar Girona geweest om eens goed met elkaar te trainen en daar op die ploegenvoorstelling kon ook de rest ons leren kennen. De wedstrijden begonnen in Berlicum in de vreselijk koude regen, maar de kop was eraf.

DE B-WEDSTRIJDEN

Daarna volgde nog enkele wedstrijden met een B; Buchel, Boos en Bastogne. Buchel en Boos werden de eerste overwinningen van het seizoen en Bastogne was een wedstrijd om veel van te leren (dat is een positieve bewoording om te vermijden dat ik daar gewoon als een krant reed). In het begin is alles nog wennen en voor iedere wedstrijd kun je zeggen dat het de eerste van het seizoen is. Zo was Bastogne de eerste in Belgie en Nieuwkuijk was de eerste topcompetitie van het seizoen. Mijn start was hier zeker goed, maar helaas hield ik het niet vol en finishde ik als 11, wat toch een 1 te veel is. In Houffalize werd me duidelijk dat de combinatie studie en mountainbiken soms lastiger is als dat je zou willen. Door twee drukke stage weken kwam ik redelijk vermoeid aan in Houffa en kon ik niet anders dan op het laatste moment het parcours verkennen. Hoewel Houffa een van mijn favoriete dorpjes is en ik zeker goed wilde rijden stond het geluk daar niet aan mijn zijde en in de eerste en beste afdaling ging ik zo onderuit dat mijn fiets niet meer heel was en er dus DNF achter mijn naam kwam te staan. Enkele dagen later had ik al een herkansing in het Oostenrijkse Haiming. Een wedstrijd waarin ik naast een nette uitslag (18e) me vooral heel erg goed vermaakt had.

HET SERIEUZE WERK

Ik begon steeds lekkerder te fietsen en wist me in de bundesliga’s in Saalhausen en Heubach naar de 13e plek te rijden. Iets waar ik toch zeker wel tevreden mee was. Waarna het tijd werd voor de eerste world cup van het seizoen in Albstadt. En die ik afsloot met een 25e plek, iets waar ik zeker wel tevreden mee was.

3 KEER ZUID LIMBURG

Na nog wat wedstrijden waren er nu 3 achter elkaar in Zuid Limburg. De eerste was in Sittard op een modderig parcours. Na een mooie kopstart kon ik daar uiteindelijk 3e worden. De week erop in Landgraaf kon ik echt merken dan de piek van het seizoen eraan zat te komen. De eerste ronde reed ik sterk en lag ik op 3 maar helaas was ik zo sterk dat ik op een vlak stuk mijn ketting aan gort trapte. Na een lange rentocht naar de verzorging toch nog terug kunnen rijden naar de 9e plek. Niemand had het gezien, maar ik was klaar voor het NK. Het NK was een week erop, mijn start was super en zonder dat ik er moeite voordeed kwam ik opeens op kop te liggen met een gat van een seconde of 30. De eerste 3 rondes gingen vanzelf en ik bleef maar een voorsprong houden. Helaas was het in de 4e ronde plots over en zakte ik terug. Zelfs de derde plek kon ik niet meer houden en zo belandde ik net naast het podium op plek 4.

DE ANDERE KANT VAN DE OCEAAN…

Nadat ik twee jaar terug met Jolanda Neff de trip naar het Candadeese Mont Saint Anne en Amerikaanse Windham (NY) had gemaakt, wilde ik dit jaar graag weer. Ik had in mei nog niet gedacht dat die keer er dit jaar al kwam. Maar plots waren de vliegtickets geboekt en ging ik naar Amerika! Het is een geweldig mooie reis geweest en met een 15e plek op de wereld beker in Mont Saint Anne ben ik ook zeker tevreden. Vanwege een klein foutje in de boeking hadden we nog een extra dag in Montreal. Heerlijk om nog een dag op zware stadsfietsen te touren in een volstrekt vreemde stad. Op woensdag kwamen we terug gevlogen en op zondag stond ik al weer aan de start in Malmedy. Een leuk rondje maar helemaal wakker was ik nog niet. Toch was ik zeker tevreden met mijn 2e plek. Vanuit Malmedy begon de doorreis naar het Franse Meribel.

EN TOEN…

Het begon zo perfect, een super mooi huisje vlakbij het parcours, stralend zonnetje, leuke sfeer en een mooi parcours. En als klap op de vuurpijl kreeg ik maandag een telefoontje van Tim dat ik geselecteerd was voor het WK. Samen met Annefleur en Annnemarie zou ik de belofte dames vertegenwoordigen. Voor het eerst deed ik mee aan de eliminator, net als Fleur. Mijn race begon 15 seconde eerder en eindigde een ruime minuut later. Die van Fleur eindigde alleen niet meer.

RIDE FOR FLEUR

Zo raar, zo onwerkelijk en zo oneerlijk. Iedere dag denk je er nog aan, dat het zo heeft moeten eindigen is niet te beseffen. En toch ga je verder met dat wat Fleur ook het liefste deed, amper een week later stond ik alweer aan de start in de topcompetitie Zoetermeer met een grote bloem op mijn stuur. Met Annemarie hebben we voor Fleur gereden. Het was mijn eerste overwinning bij de elite Dames in Nederland en zeker eentje met een heel speciaal gevoel. De maandag erop vertrok ik al naar het Noorse Hafjell. Met bloemetjes op onze mouwen en armbandjes om onze polsen heb ik daar mijn 3e wk kunnen rijden. Na wat oponthoud bij de start was ik met een 31e plek wel redelijk tevreden, maar dat nummer 42 ontbrak bleef raar. We hebben kunnen lachen om alle herinneringen die we hadden met Fleur, maar ook moeten huilen dat er niet meer herinneringen komen.

AND THE END OF THE SAISON

En langzaamaan komt er dan ook een einde aan het seizoen. Na het WK heb ik nog de bundesliga in Bad Salzdetfurth gereden. Een erg wisselende koers waar ik lekker reed maar door wat materiaalpech en een val was dat niet terug te zien in de uitslagen. Een week later nog een modderwedstrijd in Pracht waar ik als derde onherkenbaar over de finish kwam. En de laatste wedstrijd was de topcompetitie in Apeldoorn waar ik als verassing nog 2e in het klassement ben geworden. Op het nippertje was ik ook nog op tijd op het podium en sloot ik zo het seizoen af.

WOORD VAN DANK

Na mijn eerste jaar waarin ik het mountainbiken heb geprobeerd te combineren met studeren kan ik niet anders zeggen dan dat ik prima tevreden ben over mijn seizoen. Vooral tijdens het NK, de World cup in Mont Saint Anne, de selectie aan het WK en mijn overwinning in Zoetermeer heb ik echt goed gereden. Er waren zeker wel wedstrijden die minder liepen, maar uiteindelijk blijkt maar weer dat alles relatief is. Het zou zo simpel zijn om te zeggen dat ik iedereen in de mountainbike wereld wil bedanken. Ik heb dit seizoen zeker gemerkt dat deze wereld hechter en kleiner is dan dat je zou denken. Maar daarnaast wil ik het SBJ biketeam, de KNWU, MTB club het Twentse Ros (vooral Tom voor de trainingen en Ingrid en Johan voor de gezelligheid heen en terug naar de training. Dit was echt fijn in een totaal nieuwe omgeving!) en MTB club Licht Verzet nog extra bedanken. En tot slot de organisatoren (en sponsoren) van alle wedstrijden. Zonder hen was het niet eens mogelijk om al deze wedstrijden te rijden. Het organiseren van de wedstrijden is een hoop werk en ik hoop dat al deze mensen ook in de toekomst dit blijven doen.